Hinterland and lakes

Het weer leek redelijk dus zijn we naar de Glass House Mountains gereden voor een wandeling en een mooi uitzicht op deze aparte bergen.

Eerst naar Mount Beerwah. Tenminste dat probeerden we. De weg eindigde namelijk in een gravelweg. Daar mogen wij a niet echt rijden en b er stond langs de weg een bord met verboden toegang voor onbevoegden. Camper laten staan en eerst maar eens kijken waar alles naar toe leidt. Uiteindelijk bleek dat je rustig van de weg gebruik mag maken maar niet van het land dat ernaast ligt, want dat was een enorme plantage met fruitbomen. De weg leidde inderdaad naar Mount Beerwah. Je kunt daar echter niet zover wandelen, want het pad dat omhoog gaat is voor echte bergbeklimmers. Wel stond er een informatiebord met daarop de tekst over hoe de Aboriginals de bergen vroeger zagen. Zelf vind ik verhalen uit de Griekse mythologie erg leuk om te lezen, maar de verhalen van de Aboriginals zijn net zo leuk. Op een van de bijgaande foto’s staat het verhaal van de Glass House Mountains.

Vervolgens doorgereden naar Mount Tibrogargan. Daar zijn we helemaal om heen gewandeld en kwamen steeds in ander een gebied met verschillende planten. Hier hadden we ook naar de top gekund, maar ook dan alleen als bergbeklimmer. Een absolute must is wel Deet, want je wordt anders lek geprikt, vooral met vocht in de lucht.

Een dag later op weg door de Blackall Ranges naar Mapleton voor een bezoek aan de Mapleton Falls met ook weer een mooie wandeling door het subtropisch regenwoud. Maar toch haalt dat het niet bij het Mary Cairncross Rainforest. De waterval maakt het wel weer een beetje goed.

Omdat we nog genoeg tijd over hadden zijn we teruggereden naar Montville (trouwens een erg leuk dorpje om te bezoeken) en hebben de afslag genomen naar Kondalilla NP. De keuze was een deel van de Great Walk (totaal 58 km, dit deel 4,7 km) of een rondwandeling naar de Falls van 1.7 km waar onze keus opviel ivm het weer. Ergens hebben we een verkeerd pad genomen, want nadat we even genoten hadden van de prachtige waterval liepen we verder en bleken op de track van de Great Walk terecht gekomen te zijn. Vanwege de kans op regen leek ons dat niet helemaal een goede optie, maar ja als je daar eenmaal loopt dan ga je gewoon door. En het was absoluut een mooie tocht. Wel viel ons op dat elk stukje regenwoud zijn eigen kenmerken heeft. Bijvoorbeeld geen palmen of varens of juist hele grote palmen en bomen. En dat maakt het dan wel weer spannend, want je weet niet wat je kunt verwachten. Hier zagen we nog een mooie Goanna van het zonnetje genieten. Want de regen? Die liet op zich wachten tot we terug waren op de camping. Wat zijn we toch een M\mazzelaars!

Inmiddels zijn we op de volgende plek aanbelandt. Een camping aan Lake Somerset ten westen van Brisbane. Een camping voor vissers blijkt. Vrijwel bij iedere tent/caravan staat wel een oplegger met boot. En het is heel erg rustig, maar er vanuit gaande dat het nu donderdag is zal het de komende dagen wel drukker worden. Het waait hier wel stevig, want we blijken op een landtong te zitten en kijken aan twee kanten uit over het meer. Een heel groot meer trouwens, in een totaal ander omgeving dan we net zaten.  Van het regenwoud zijn we nu in een lieflijk heuvellandschap terecht gekomen met de naam Somerset. En tot onze grote verrassing lopen hier kangoeroes rond. Wel een stuk of tien.  Ze komen echter niet bij de mensen, want ze blijven je argwanend aanstaren als je aan komt lopen. En een nog grotere verrassing: een koala in de boom. Een campinggast kwam ons dat even mededelen. Leuk, dat ongevraagde meedenken van de mensen hier. Dat gebeurt wel vaker en dat maakt het zoeken makkelijker. Haha. Nu had Danny vannacht na een toiletbezoek even een diep gegrom gehoord. Zijn vermoeden was al wel dat er een koala moest zitten. Maar ja we gingen er eigenlijk al niet meer vanuit dat we dat nog zouden meemaken. Het blijkt namelijk dat de koala’s bedreigd worden door chlamydia. Er zijn de laatste jaren al heel veel gestorven. Vandaar dat we ze dus niet meer zo snel zullen zien.

Een tochtje met de camper langs Lake Somerset en verder langs Lake Wivenhoe brengt ons uiteindelijk naar Wivenhoe Hill (dankzij een aardige dame van de info) voor een wandeling. Eerst leek het een gewone wandeling zoals zovele te worden. Het pad leidde ons echter over mierennesten of beter gezegd heuvels. Je ziet wel van die grote bulten in het bos staan maar dat ze midden op het pad een nest bouwen? Je kunt er niet omheen en moet er dus dwars overheen. Als we proberen een foto te maken van een mierenheuvel in het bos worden we opgeschrikt door geritsel en vervolgens gestamp. Diverse kangoeroes hoppen voor ons weg de heuvel af. Onverwachts en daarom des te leuker. Rustig wandelen we verder en verbazen ons even later over het enorme geluid dat we horen.  Een constant gezoem als van stroomdraden die knetteren. Dit bleek van weet ik hoeveel sprinkhanen te komen. Plots worden we opgeschrikt door een beest dat voor ons langs schiet en razendsnel een boom inklimt om daar rustig te wachten. Blijkt het een Goanna te zijn van zeker een meter lang. Helaas konden we hem niet goed op de foto krijgen, daarom is het nu een leuk zoekplaatje geworden. De wandeling bleek een leuke, gevarieerde en verrassende tocht te zijn geworden, waar we weer met veel plezier op terug kunnen kijken.

Terug op de camping kijken we met verbazing naar de nieuwe gasten die aankomen. Vrijwel iedere auto met een snelle boot op een trailer, die in de schemer/donker nog hun boeltje moeten opzetten.  Want let wel, ‘s morgens gaat het zonnetje vroeg op, maar hij gaat ook vroeg onder. Dat geldt evenzo voor de mensen. Om 6.00 uur a.m. is het al een drukte van belang en niet alleen hier hoor. Op vrijwel elke camping waar we hebben gestaan bleek dit het geval.                                                                    Inmiddels hebben we ook buren. Stonden we vanmorgen nog vrijwel alleen op het veldje, nu staat het vol. Onze buren blijken twee dames uit Brissie die voor de verandering eens meegingen met de 4WD club. Ze hadden echter een van de tentjes per abuis thuis laten liggen. En laten wij nu toch een tentje en matrasjes over hebben? Ze wilden het eerst niet geloven, maar toen we hen hielpen het ding op te zetten waren ze maar wat blij. En wij ook want we kunnen die toch niet meenemen naar huis.

’s Avonds weer wat lekkers op de bbq gegooid en tijdens het eten kregen we bezoek van een opossum, die natuurlijk op de overheerlijke geuren afkwam. Hij nam zelfs de moeite om even op de bank te klimmen.  Maar helaas voor hem bij ons viel niets te halen. Alles ging schoon op.

Een bezoek aan de Kilcoy Yowie Country Market op zaterdag. Klinkt toch best leuk. Je verwacht een markt met lokale producten en dergelijke. Helaas, het blijkt een rommelmarkt te zijn. En het is ook nog eens heel rustig. Hm! Na een wandelingetje door het park even een kopje koffie bij een rijdende koffiebar genaamd Yowie coffee. Ik moet daarbij nog even uitleggen dat Yowie een soort van Australische Bigfoot moet voorstellen. Er staat ook een beeld in het park, maar die heeft nog maar een half hoofd. Een nieuw beeld schijnt in de maak te zijn volgens de koffiebar-eigenaar. Terwijl we van onze koffie zitten te genieten komen de buurvrouwen van de camping eraan. We hebben gezellig verhalen zitten uit wisselen om vervolgens onze eigen weg weer te gaan. Op naar de Toogoolawah Railway Markets. Misschien dat daar wat meer van onze gading te vinden is. Ook hier echter van hetzelfde laken een pak. Danny kocht zich nog een tweedehands boek en zo kwamen we aan de praat met een oud vliegtuigingenieur, die maar bleef vertellen over Nieuw-Guinea en de Nederlandse missionarissen aldaar. Daarna maar terug naar de camping en hopen op een zonnige middag aan het meer. Er blijven echter aldoor buien komen en er wordt dan ook veel geklaagd dat het koud is voor de tijd van het jaar.

We blijven ons ook verbazen over de entourage hier op de camping. Andere buren hebben niet eens een tent maar een soort van overkapping gemaakt van stukken zeildoek met daaronder 2 stretchers, tafeltjes en een paar stoelen. Het zijn wel echte vissers want ze hadden vanmorgen al een leuke vangst van ‘red claw’, een zoetwaterkreeftje. Andere campinggasten hebben complete tentjes boven op het dak van hun 4WD of op een speciale stellage of een enkele slaaptent met daaroverheen een enorm afdak waaronder alle spullen kunnen staan. Echt, je kijkt je ogen uit hier. Het is ook echt een ontmoetingscamping. Veel families, vriendengroepen of van welke organisatie dan ook komen hier bijeen. Je merkt hier dus veel van het Australische leven en dat maakt het heel bijzonder.