Sydney and beyond

Na Inge afgezet te hebben bij het Centraal in Sydney vervolgden wij onze weg naar het noorden. Om de stad in te komen viel ons reuze mee, maar eruit! Via de Harbour Bridge reden we de stad uit maar dat viel tegen. Zelfs onze Tom wist het even niet meer. De drukte en de vele wegen maken het een mens niet makkelijk. Maar uiteindelijk over de beroemde brug en dat was toch wel even een mooie ervaring.

Zaterdag halen we Robin en Roos op uit Sydney. Zo hebben we alle kids even een poosje bij ons. Gezellig en fijn. We zitten ondertussen op een camping in Narrabeen, voorstadje ten noorden van Sydney aan de kust. Het is hier heerlijk al lijken dreigende wolken daar nog weleens roet in het eten te willen gooien. Maar op een behoorlijk heftige onweersbui afgelopen nacht na mogen we niet klagen. Hoogstens een paar drupjes en de bui is al weer verder getrokken. Toch durven we het niet aan om bijvoorbeeld een flinke wandeling te maken. Want stel je voor dat. De weersvoorspelling lijkt aldoor niet best en daar hou je toch rekening mee, vooral als je de bushbush ingaat.

Een paar keer een uurtje aan het strand gelegen. Ze hebben hier ook een getijden-zwembad. Danny dacht daar weleens gebruik van te kunnen maken. Maar juist toen bleek het gesloten te zijn. Elke woensdag wordt het bad bij eb schoongemaakt. Voordat het echter weer vol is duurt dat natuurlijk wel even. Helaas. Wel werd hij plots heel enthousiast over de walvissen. In de verte aan de horizon kon je opspattend water zien ten teken dat een walvis met zijn staart in het water zwiept. Danny zag de staartvin ook inderdaad, maar het was ver weg.

Wel nog een leuke wandeling over de kliffen gemaakt. Niet zover hoor, even naar het volgende strandje. Daar zagen we weer veel water omhoog spuiten. En hoe! De walvissen (humpbacks in dit geval) trekken dit jaargetijde van noord naar zuid. Deze walvissen bleven maar gedag zeggen met hun staartvinnen. Ongelofelijk. Achter elkaar door kwamen de staartvinnen weer hoog uit het water. Machtig om te zien. En als je bedenkt dat de zee een grote eindeloze vlakte is moet je eigenlijk wel heel veel geluk hebben om dit mee te mogen maken zonder op een walvisvaarder mee te gaan.

Daags erna zijn we met een riviercruise mee gegaan op de Hawkesbury river in het KuringGai Chase NP. In Palm Beach (hier is er inderdaad ook een en ik geloof in Queensland ook nog) zijn we opgestapt om vervolgens het gebied te doorkruizen naar Patonga, Cottage Point Inn en uiteindelijk Bobbin Head, waar we een uurtje van boord gingen voor een heerlijke lunch. Het hele gebied is een delta met veel heuvels, waar de bomen op rotsen groeien. Onderaan de heuvels liggen veel rotsblokken, waarvan je met een beetje fantasie de mooiste figuren in kunt vinden. Helaas op de foto’s vind je dat dan weer niet terug omdat je er al voorbij bent als je een figuur denkt te zien. Als we bij Palm Beach Wharf wegvaren komen we langs een kleine baai. Naar het schijnt heeft hier de eerste Europeaan die dit gebied verkende overnacht. Hij heeft het heel erg moeten ontberen want het was ijskoud die nacht, zo gaat het verhaal.

De huidige delta was 20.000 jaar geleden hoogstens een inham met enige riviertjes die erop uitkwamen. Door het einde van de ijstijd is het water met zo’n 120 meter gestegen. Hierdoor zijn de riviertjes enorm verbreed. Het is nu een prachtig gebied voor vele mensen uit Sydney om te varen. Vrij in het begin ligt een markant eiland dat Lion Island wordt genoemd. Nee, hier zijn geen leeuwen te vinden, maar de vorm van het eiland heeft veel weg van een liggende leeuw. De naam Bobbin Head is afkomstig van Bobbin, de naam voor een plaats van rook zoals de Guringai Aboriginals dat noemen. In de vroege ochtend blijkt de mist op te trekken van de bergkammen, wat dan lijkt op rook van vuur ver weg.                                                                               Een mooi verhaal is dat in 1957 een moeder Humpback met haar kalf de baai inzwom. Het water hier is door de open verbinding met de zee zout en het is diep genoeg. Ze zijn 2 dagen gebleven eer ze weer terugkeerden naar zee. Het is een visrijk gebied, wat natuurlijk een lokkertje zal zijn geweest voor de Humpback. Ook de zeearenden zijn daardoor hier te vinden. Bij de terugtocht zagen we heel veel enorme kwallen zwemmen. Ik vind het persoonlijk verschrikkelijk beesten omdat ik ooit met een in aanraking ben gekomen en daar behoorlijk last van heb gehad. Maar als je ze zo ziet zwemmen intrigeert het wel.

Zaterdag 28 oktober. We zijn inmiddels al 8 weken op pad maar het verveelt nog lange niet. Vandaag halen we Robin en Roos op uit Coogee Beach Sydney, waar ze bij een vriend hebben gelogeerd. Omdat ze eigenlijk nog wel even naar het strand wilden voor we zouden vertrekken hebben we om 14.00 uur afgesproken. We moeten natuurlijk wel al eerder van de camping vertrokken zijn dus besloten we om maar eens een kijkje te nemen op het beroemde Bondi Beach. Waar we echter niet goed bij stil hadden gestaan was dat het zaterdag was en vele inwoners van Sydney naar het strand willen. Dus het was druk. Niet normaal. Geen parkeerplek te vinden natuurlijk, wat toch al lastig is met zo’n camperbus. Dan maar vast door naar Coogee Beach. En om heel eerlijk te zijn. Het ziet er veel leuker uit dan Bondi. Een leuke wandeling gemaakt over de kliffen en weer terug voor een lunch. En dan is het wachten tot de kids komen. Uiteindelijk met een beetje vertraging op pad naar Port Stephens. Onderweg gestopt voor een kopje thee bij een Rest Area. Roos werd helemaal enthousiast van een paar Australian Brushturkies. Ze kwamen zelfs even water uit een kommetje drinken. Heel erg leuk. Na zessen gearriveerd, tentje opgezet (helaas waren er geen cabins meer te huur) en snel boodschappen gedaan. Want er zit niet een restaurant op loopafstand dus dat wordt toch even zelf wat in elkaar flansen. De camping is wederom geweldig. We dachten weer in de bushbush aan een meer te zitten, maar dat viel achteraf wel mee. We werden wel snel verwelkomd door een aantal kookaburras en dat betekent feest.

De volgende dag een heerlijke wandeling langs het meer gemaakt in de hoop wat koala’s te zien. Maar je kunt het misschien wel raden. Geen koala gezien. Volgens de inwoners hier moeten er genoeg zijn, maar ze zijn moeilijk te spotten vooral door het vele blad aan de bomen.

Vervolgens naar het strand. We moesten wel even een stukje voor rijden omdat Robin graag wilde surfen en daarvoor een surfboard wilde huren.  De ene surfschool was helemaal weg en de andere was gesloten. Dus ook nu weer helaas. Komt misschien omdat we nog in het voorseizoen zitten. Het strand van One Mile Beach was echter zalig en de golven ook, dus dubbel genieten.

En na zo’n dagje is het fijn om niet te hoeven koken. Hier hebben ze een systeem van de courtesy bus. Deze haalt je op en brengt je naar het restaurant waar je gereserveerd hebt. Er zijn een paar restaurants die uit de route liggen die hieraan mee doen. Wij kozen voor de bistro behorende bij het Tilligerry RSL Sports Club. We weten niet precies welke sporten er beoefend worden, maar in ieder geval die van goed innemen en gokken (diverse gokkasten, paardenraces, hondenraces etc.)  Wij vonden het wel hilarisch en heel Australisch. Dus dat moet je toch eens mee gemaakt hebben. Het eten was goed, de entourage helaas wat minder. Terug met de bus gingen er ook een paar locals mee terug, die bij huis werden afgezet. En dat was maar goed ook. Zelf rijden was voor deze lui echt geen optie geweest.

Terug bij de camper nog heerlijk buiten gezeten. Het was vandaag 31 graden en morgen komen er nog 6 graadjes bij. De nachten zijn nu dus ook warm.

Doorgereden naar Port Macquarie en de temperatuur duikelt gelijk meer dan 7 graden naar beneden wat we in dit geval niet erg vinden. Na ons geïnstalleerd te hebben snel naar het strand, want Robin wil nog graag proberen te surfen. Op Flynns Beach was het inderdaad mogelijk om een surfplank te huren, alleen de golven lieten het een beetje afweten. Wel hebben we nog walvissen kunnen spotten en ze leken nog dichterbij dan de vorige keer. Inge heeft ze tijdens een kayaktochtje bij Byron Bay vanaf heel dichtbij gezien. Dus dat belooft nog wat, hoop ik. ’s Avonds heerlijk gegeten in de camp kitchen. Oftwel bbq-en op zijn Australisch.