Bye Bye Aussies

Zondag 12 november zijn we weer terug gekeerd naar de Sunshine Coast o.a. vanwege het weer. De harde wind en buien waren we een beetje zat. We zitten nu ter hoogte van Bribie Island in Caloundra. Als we op het strand staan zien we het noordelijk deel van het eiland liggen. Maar het weer? Oké, geen regen maar ook hier veel wind. Dat betekent ’s avonds niet lekker buiten voor je campertje zitten. Hopelijk wordt het de komende dagen wat beter.

Caloundra is een toeristisch stadje. In eerste instantie schrokken we even van de hoge flats, want dat is hier niet echt gewoon, behalve in grote steden. Maar als je langs de boulevard loopt valt het reuze mee. Het is gelukkig geen Benidorm of Torremolinos. En je kunt hier een heel stuk bij de kust wandelen. Een boardwalk loopt langs het strand, door parken en zelfs door een mangrovebos. Dat is een hele leuke wandeling, dus die hebben we maar even uitgeprobeerd. Zo kunnen we ook inschatten hoeveel tijd we nodig hebben om van de camping naar Pelican Waters te wandelen, want daar moeten we over 3 dagen zijn voor een cruise door het Pumicestone Passage Marine Park wat ligt tussen de vaste wal en Bribie Island. Ongeveer dezelfde tocht hadden we op Bribie willen doen, maar deze bleek al volgeboekt te zijn. Dus we mogen in de herkansing. Het zonnetje komt er inmiddels al weer wast meer bij dus ‘s middags nog even een uurtje naar het strand behoort ook weer tot de mogelijkheden.

Verdere dagen heerlijk geluierd, gelezen en gewandeld. Daarbij wilden we ’s avonds een keer naar een strandje verder op; Kings Beach voor een kop koffie. Overdag leek het daar erg levendig, dus misschien de moeite van het proberen waard. Het is wel een wandeling van 2 km, maar dat is juist na het eten wel even lekker. Aangekomen waren de meeste zaken al gesloten. In het park zaten twee dames op bankje, microwave naast hun op de grond die was aangesloten op een lantaarnpaal, die ons ongevraagd mededeelden dat alles hier vroeg sluit en alleen een bar van een hotel verderop nog open zou zijn. De kant uitgelopen die de dames ons aanwezen, maar we kwamen in een restaurant annex speelhal. Ik noem het maar even zo maar het is ruimte waar locals bij elkaar komen voor een spelletje bingo of in dit geval Triviant. Genietend van een heerlijke koffie geluisterd naar de vragen en antwoorden van dit spel. Ook al zeiden veel vragen ons niets, toch was het even leuk om dit mee te maken en tussen de Aussies te zitten.

Op onze laatste dag in Caloundra hebben we de cruise over de Pumicestone Passage gedaan. Een heerlijk zonnetje, dus we konden lekker op het bovendek zitten. Prachtig gebied om door heen te varen en te genieten. We hebben vooral erg veel roofvogels gezien, zoals de Brahmini kite en de Whistling kite en zeker niet te vergeten de machtige zeearend. Tevens zijn we nog wat meer te weten gekomen over de Glass House Mountains. Het verhaal van de Aboriginals hebben jullie kunnen lezen op een van de foto’s, maar hoe ze samen aan hun Engelse naam zijn gekomen? Captain Cook, die hier als eerste aankwam vond ze lijken op de grote steenovens in Engeland waar ze glas maakten. Vandaar dus. We hadden ons al eens verbaasd over de verlichting langs de kust als een continue brandende vuurtoren. Vreemd vonden we. Ook daar kregen we antwoord op. De passage is absoluut niet voor grote schepen, vanwege de vele zandbanken. Ze worden door de combinatie van altijd brandende vuurtorenlichten gewaarschuwd dat ze moeten omvaren.

Helaas komt aan deze heerlijke bijkom-periode een eind. Vrijdag zijn we naar Newmarket in Brisbane gereden. Hier slijten we onze laatste dagen in Australië. Misschien dat we nog wat leuke dingen van de stad kunnen zien.

’s Middags al vast een kijkje in de stad genomen. Je rijdt vanaf Newmarket Gardens Caravanpark heel makkelijk met de bus naar de big city. Maar we raakten meteen al een beetje de kluts kwijt. Aangezien de wegen niet recht lopen en in elkaar overgaan lijkt het een enorme wirwar. Met enig gepuzzel kwamen er toch uit en vonden we de ferry Citycat. Met ons buskaartje konden we zo opstappen en een paar haltes verder er weer uit. Krijg je meteen een heel ander beeld van de stad.

Zaterdags weer de stad in om wat te shoppen en een leuk park te bezoeken. Regen strooide echter roet in eten, daarom snel de Townhall in gewandeld om het gratis city museum te bezoeken. Kregen gelijk een rondleiding door het prachtige pand en we konden mee de tower in. Het bleef echter regenen dus eieren voor ons geld gekozen en de bus teruggepakt. Op de camping aangekomen moesten we door een paar centimeter water waadden om bij de camper te komen. Er is dus heel veel gevallen. Hopelijk wordt het morgen wat droger want we hebben gereserveerd voor een jazz lunch cruise. Ben benieuwd.

En het lijkt mee te vallen. Het zonnetje schijnt lekker, dus eerst nog maar even snel een wasje gedraaid. Kan het mooi aan de lijn drogen. Dachten we. Helaas, de regen komt al weer met bakken uit de hemel vallen, dus dan maar in de droger. Als alles gedaan is klaart het weer een beetje op en kunnen we naar de bushalte. Met de ferry onze weg vervolgd tot aan Eagle Street Pier. Hier maken we onze opwachting voor de Rivercruise. Het voelt een beetje als afscheid nemen van dit geweldige land, dus ons maar getroost met een fles heerlijke bubbels. Met op de achtergrond de heerlijke klanken van een Jazz trio varen we de Brisbane River af en kunnen we genieten van een buffet. Onderwijl varen we onder de Storybridge door. Deze brug hadden we wel willen beklimmen maar door de regen en de tijdstippen die nog vrij waren hebben we ervan afgezien. Hij is vernoemd naar John Douglas Story. Er zit verder geen mooi verhaal achter, wat je een beetje verwacht gezien de naam.  We zien prachtige (en dure) appartementen en grote huizen. Andere gasten die uit de stad zelf komen weten ons te vertellen dat zulke pandjes gauw 1 à 2 miljoen doen. Dus wat we zeiden over Bribie Island geldt zeker ook voor Brisbane en ook voor Caloundra, waar ook heel veel van dit soort mooie huizen staan. Na terugkomst bij de pier zijn we door gewandeld naar de Southbank. Tjonge jonge, wat een gebied. Het heeft veel weg van een Promenade horend bij een groot pretpark. Heel veel vertier, speelgelegenheid met of zonder water, restaurants, bars, een aantal tuinen en niet te vergeten het strand. En door het weekend was het ook gezellig druk. Daarna nog even naar Roma Street Parklands. Blijkt dit een park te zijn, al net zo mooi aangelegd, waar we vlakbij Robin en Roos hebben afgezet voor hun verdere reis. Enkele weken gelden.

Vanmorgen, maandag 20 november, is dan echt onze laatste dag in Australië begonnen. Koffers weer ingepakt, camper enigszins schoon gemaakt en ingeleverd en op naar een hotel vlakbij het vliegveld, het Kingsford Smith Motel, vernoemd naar een oude vliegenier. Blijkt dat we vlakbij de rivier zitten en zo op de ferry het centrum konden bereiken. Dat dus maar gedaan want de hele verdere dag op een hotelkamer zitten is ook geen optie. Dus nog even lekker rondgestruind langs de Southbanks en door de Botanic Gardens. Dat was nog even een heerlijke toegift.

En dan is het toch echt tijd om dit prachtige land te verlaten. Met weemoed wel te verstaan. Al zitten er stiekem alweer plannen in ons hoofd om nog eens deze kant op te gaan.

Na 11 weken rondtrekken door dit immense land blijken er toch nog wat zaken onvermeld gebleven.

De wegen hebben we al wel genoemd. Dat je hier vaak best hard mag rijden terwijl dat eigenlijk helemaal niet zo slim is. Maar dat ook fietsers van de Highways gebruik mogen maken? Ongelooflijk. Met gevaar voor eigen leven zie je ze zo nu en dan echt fietsen met helm welteverstaan. En dan te bedenken dat die enorme Macks daar ook rijden met flinke snelheden. Je moet er toch niet aandenken. Voor deze vrachtwagens zie je trouwens veel zgn. stopping bays, met name in New South Wales, maar parkeerplekken voor de toerist waren soms amper te vinden. En dan grote borden langs de kant plaatsen dat je op tijd je rust moet pakken. Ook staan er echt gigantisch veel waarschuwingsborden voor overstekend wild en adviessnelheden ivm scherpe bochten. Na Kangaroo Island en Tasmanie zagen we niet veel dode dieren meer langs de kant van de weg. Daarom grapten we al dat de dieren allang weg waren - want we zagen ze vrijwel nooit - maar men de borden liet staan om het verkeer wat af te remmen.

Langs vele wegen vind je ook bloemenmonumentjes. Er vallen dus ook hier wel de nodige doden in het verkeer helaas. Andere monumenten die je veel ziet zijn ter ere van de veteranen en oorlogsslachtoffers. In elke gemeente kom je die wel tegen. Elk jaar op 11 november om 11.11 uur begint rememberence-day en elk stadje heeft wel zijn rememberence-lane.

Verder zijn Australiërs een behoorlijk ruig volkje, maar ook harde werkers. En zijn daar geloof ik ook wel trots op. 60 à 70 uur per week hebben we een aantal keren voorbij horen komen. En je hoort ze niet klagen. Dat is nog eens een mentaliteit. Maar toch zijn ze vrijwel allemaal vriendelijk, groeten je met: ‘g’day of g’dmorning, of how you’re going? en zijn vaak wel in voor een praatje. Al is dat in de grote stad natuurlijk niet meer zo gebruikelijk. En de meest gebezigde term is natuurlijk: ‘no worries’, eventueel gevolgd door ‘mate’. Onlangs hoorden wij onze buurman op de camping continue “yeah, yeah” zeggen. Dikke lol natuurlijk want het klonk precies als Homer Simpson. De Australiërs zijn wel op zichzelf en ’s avonds even lekker buiten zitten is er echt niet bij. Jammer, want daar houden wij heel erg van.

Het bestellen bij vele restaurants gaat ook anders dan bij ons. Je bestelt je eten/drinken aan de bar, soms zelfs drankje bij de bar en eten bij de counter, en dan kun je met een nummerkaart of pieper een plekje zoeken. Afrekenen doen je dan voor je gegeten hebt. Het eten en drinken is de afgelopen jaren trouwens wel duurder geworden, daar moesten we in het begin wel even aanwennen. Een glaasje wijn kost omgerekend al gauw 5 à 6 euro en voor een biertje is dat niet veel minder.

Als je op pad bent met een campertje met daarin een koelkastje waar je niet te veel in mag plaatsen omdat die anders niet goed werkt, heb je een probleem. Want de vele producten zijn alleen in grote verpakkingen te verkrijgen.  Maar allengs vind je daar ook je weg wel in en wordt het steeds makkelijker.

Dat koken in de camper is ook een verhaal apart. Zelfs als je alleen maar even een broodje wilt toasten, ja echt elke camper (en hotel ook trouwens) heeft een broodrooster en een waterkoker, moet je uitkijken dat de rookmelder niet afgaat. Wij hebben na 3 keer alarm de batterij eruit gehaald. En dan verkopen ze brood om als sandwich te eten en apart brood om te toasten. Waarom? Geen idee.

Hoe noordelijker je komt hoe vroeger je gaat slapen, zo tegen 21.30 uur is het al stil. Daar staat wel tegenover dat je dan ook vroeg je bed uit bent. Om 4.00 uur wordt het al licht en om 6.00 uur is het al weer een drukte van belang. Er wordt dan al flink wat afgewandeld, hardgelopen, surfen, suppen, yoga o.i.d gedaan en men ligt al te zonnebakken, al heeft dat vermoedelijk te maken met het feit dat ze een baantje in zee trekken. De zon staat om 8.00 uur al weer hoog aan de hemel, misschien dat men hierdoor vroeg dingen buiten wil doen om problemen met de zon te vermijden. In elk zichzelf respecterend stadje vind je hier een centrum voor huidkanker. Dus dat zegt wel iets. Wat wel heerlijk is om zo vroeg wakker te worden is het luisteren naar de vogels. De geluiden zijn zo anders dan bij ons, daar kun je alleen maar van genieten. Vinden wij tenminste.  Om 19.00 uur is het hier donker, en dan kruipt men dus naar binnen voor de telly.

Verder is hier toch wel te vergelijken met ons landje, zoals de zorgpolis en het pensioen. Afval daarentegen niet. Er staan vrijwel nergens afvalbakken – er wordt gewoon van je verwacht dat je je eigen rotzooi mee naar huis neemt - behalve in de grote steden. Vind ik persoonlijk wel een hele goeie regel. Het scheiden van afval gaat ook anders. Geen GFT-afval of zachte plastic soorten, maar wel harde plastic van speelgoed ed. en drankflessen en blik en karton en glazen flessen en potten. Wat dan allemaal bij elkaar in een container mag.

Nog een paar opmerkelijke termen en feiten:

* No bull – geen rotzooi                                                                                                   

* Golden coins – kleine vrijwillige bijdrage                                                                       

* It’s too small to swing a cat around – het is hier te klein om er je kont te kunnen             keren                                                                                                                             

* Shoulders – schouders, maar ook vluchtstrook  of berm                                                            

*Buschauffeurs worden vriendelijk bedankt bij het uitstappen, dat is toch wel heel         netjes. Bovendien doen ze niet moeilijk als je geen contanten of juist te grote     biljetten bij je hebt. Is ons zelf overkomen maar ook bij anderen zagen we het  gebeuren. Ze geven gewoon de tip om de volgende keer te zorgen voor contant geld  en je mag gewoon mee reizen met bus of ferry.                                                               

* Blackbutt – grote boom met een zwarte onderkant en boven is hij afgebladderd en heel licht van kleur. Dit is de favoriete eucalyptusboom bij koala’s.                               

* Vanaf half november wordt alles al in kerstsfeer omgetoverd, inclusief de sneeuwpoppen.                                                                                                                 

* Ze zijn op veel plekken bezig met het vernieuwen van wegen of bouwen van nieuwe gebouwen. Met name in Brisbane zijn ze goed bezig. Leuke bijkomstigheid daarbij is dat ze overal oranje vlaggenlijnen ophangen. Loop je over een aangepast voetpad tussen oranje vlaggetjes. Voel je je toch gelijk thuis?!                                                     

* Ondanks dat we niet altijd wildlife zagen terwijl we daar een beetje op rekenden zie je overal toch gauw meer aan wilde dieren dan je denkt. Natuurlijk heel veel verschillende soorten vogels, maar ook veel Goanna's, Flying Foxes en Kangaroos. Soms juist op plekken waar je het juist niet verwacht. En dat maakt het weer heel erg leuk.                                                                                                                                 

* Ook de afwisseling van de natuurgebieden is opmerkelijk. Zelfs in de steden stap je soms van een park zo het oerwoud of een mangrove gebied in. Erg bijzonder. Australië doet er ook veel aan om dit allemaal te behouden.

Afgelegde afstand met de campervan: 3650 km

En als afsluiter van dit sportminnend land: Ozzie, Ozzie, Ozzie, oi oi oi!!

Kia Ora New Zealand!