Down to the South

Ondanks het denderende lawaai van de roadtrains, die ’s nachts gewoon doorrijden, toch prima geslapen en ons klaar gemaakt voor de rit naar het zuiden. Het is inmiddels 15 september, bijna een maand onderweg. Tjonge wat vliegt de tijd. Alles is hier nu vochtig, het weer gaat veranderen, maar we zitten natuurlijk al een stukje zuidelijker dan voorheen.

De rit begint goed met een overstekende kangoeroe en een aantal Brolga’s, soort kraanvogel, waarvan we eerst dachten dat het emoes zouden zijn. Jammer, maar niet minder leuk om te zien.

De weg is verder lang en oersaai. En dan blijkt dat we door de Great Sandy Desert rijden. Geen zanderige woestijn, maar een vlakte met vooral veel Spinifex en wat boompjes, grotendeels nog in handen van de Martu people. Boven op de top van een heuvel zie je goed de uitgestrektheid van dit gebied, dat zo’n anderhalve keer zo groot is als Nederland.

Ook hier kan het goed regenen en zie je om de 500 meter kleine inhammen langs de weg om het water weg te laten stromen. Wel zie je de eerste tekenen van het voorjaar met voorzichtig kleurende bloempjes.

In de buurt van Port Hedland wordt het nog kaler en blijken we in een mijnengebied te zijn beland. 

De roadtrains rijden af en aan en lange treinen met vele wagons voor bijv. ijzererts staan klaar of komen langs. Het stadje bergt dan ook de grootste bulktransport haven ter wereld. Vlak voor de entree van de stad ligt een zoutmijn, met diverse zoutpannen. Het is geen mooi gezicht, maar zorgt wel voor veel werkgelegenheid hier.

Bij het Visitors centre info gevraagd voor Karijini N.P. en hebben we de reisblog bij kunnen werken met foto’s. Toen we zagen dat het bijna sluitingstijd was voor de dames vroegen we of we buiten ook wifi zouden kunnen ontvangen. De dames waren echter zo vriendelijk om ons nog een tijdje onze gang te laten gaan. 🙏

Ons gasflesje was leeg (gelukkig hebben we wel een reserve), maar ja hij moet even gevuld. Uiteindelijk vonden we een garage/ benzinepomp, soort van Malle Pietje 😂die dat in zijn eigen tijd voor ons wilde doen. Dat houdt dan wel in dat we de gasfles pas de volgende dag weer op konden halen.  Ach nou ja, ook geen probleem. Dan op zoek naar een camping, die blijkt aan het andere van het stadje eind te liggen. We hadden echter niets geboekt (problemen met wifi en mobiele telefonie door slechte verbindingen). Tot onze grote verbazing zijn ze volgeboekt en dat op een doordeweekse dag. Wie zou in dit mijnstadje nu wat te zoeken hebben? 

Bij de camping, Black Rock, in South Hedland is wel plek, al is dit niet de meest geweldige camping. Langs een drukke weg en met een erg kleine plek moeten we het voor de nacht doen. Ach nou ja het is maar 1 nachtje per slot. 

Accomodatie:

Port Hedland - Black Rock Caravan Park