The Gibb, the last part

13 september 2022 - Broome, Australië

The Gibb is never what you expect. 

Reed men hier vroeger met paard en eventueel een kar, nu is alles gemotoriseerd en is de weg van gravel, soms zoveel dat je een soort van gravel-planing krijgt😉 En dan hebben we het nog niet eens over de Gibb dips zoals wij ze inmiddels noemen. Ze worden meestal met een bordje DIP aangegeven, maar niet altijd. Wel is dan het advies om even het gaspedaal los te laten. De bomen zijn inmiddels wat groter en dikker, maar het worden hier geen woudreuzen en ook geen dikke bomen als in onze bossen. De termite mounts zijn ook anders, al geld dat al sinds we in WA zijn. Ze hebben grillige vormen en zijn veel dikker dan de mounts in het hoge noorden. Soms kun je er zelfs een leuk beest o.i.d. inzien.De meeste mensen rijden met een 4wd car met een tent op het dak of met aanhanger. Allemaal stoer materiaal. Als we al een campervan tegenkomen is dat alleen van Apollo. Lijkt dan het enige bedrijf te zijn dat erop ingesteld is dat erdoor ruig terrein gereden wordt met hun product.Maar ons campertje houdt zich goed ondanks alle bumps and humps. 

Inmiddels zijn we bij Silent Grove aangekomen, zo’n 19 km vanaf the Gibb. Een heerlijk rustige natuurcamping, maar het is hier wel heel erg heet. Zelfs de wind voelt hier wel 10 graden warmer aan.  We hebben tot nu toe ook vrijwel geen dag onder de 35 graden lijkt het en hier is geen heerlijke pool om even af te koelen. But a bucket full water will do the trick. 🌞😅😎A lot of nice birdies overhere, like the purple-backed wren and the little corella.  The ranger mentioned 300 corellas in the morning. Ay, that will be a lot of noise. Eind van de middag nog even gezellig met Pete and Irene geborreld. Leuke verhalen over en weer. Om 20.30 uur al naar bed. Het lijkt steeds vroeger te worden, maar je wordt ook zo moe van de warmte. En een middagdutje is er niet bij in ongemakkelijke stoeltjes en geen gras om even lekker languit te liggen. Hopelijk wordt dat aan de kust beter.

Om 6.00 uur is iedereen alweer uit de veren om nog zo’n 20 km te rijden naar Bell Gorge. Aldaar volgt een korte maar pittige wandeling naar een schitterende waterval. Zo’n mooie nog werkende waterval hadden we nog niet echt gezien. Hier komen we zo’n beetje alle bekende gezichten van de laatste campings weer tegen. We nemen hier geen duik in het koele water, want we staan aan de schaduwkant en dan droogt het niet zo lekker op. Dus na even heerlijk van het uitzicht te hebben genoten rijden we door naar Windjana N.P.

Even slaan we aan het twijfelen, nu alvast de gorge doen? Door de warmte in de middag hebben we er niet zoveel trek in. Dan maar morgen èn de gorge èn tunnelcreek. Dat wordt een druk dagje. Maar we hebben (veel te laat eigenlijk) de knoop doorgehakt om ’s middags te rijden (lekker met de airco aan) en ‘s morgens dingen te doen. Op de camping van Windjana is het veel drukker dan we de laatste dagen gewend zijn. Het is weekend en veel gezinnen gaan daarom een gorge o.i.d. opzoeken.  We kijken tegen een schitterende bergwand aan, wel weer van krijtrots met rode en voornamelijk zwarte tinten, maar zeer imposant. Na een toiletbezoek hoor ik plots opgewonden geluiden. Een stel meiden, die voor een klein feestje bij elkaar waren gekomen, waren enthousiast geworden over een gespotte kangoeroe. Stiekem ga je ervan uit dat aussies daar niet meer zo opgewonden van raken, maar niets is dus minder waar. Net zoiets als dat wij in NL blij worden van een ree.

’s Morgensvroeg worden we op tijd wakker gemaakt door de vele corella’s. Aha ze zitten hier en niet meer in Silent grove, want daar bleef het ’s morgens redelijk stil. We zien ook diverse sporen in het rode zand van de roo’s. Jammer dat we ze ’s nachts niet gespot hebben. Na afscheid genomen te hebben van Peter and Irene (Pronk members) lopen we om 7.00 uur naar de gorge. We vallen gelijk stil, wow wat is het hier mooi!

Zo anders dan verwacht, na alle gorges en watervallen. Dit is er echter een van een andere categorie. De wandeling is in totaal zo’n 7 km heen en terug. We hebben hem bij na helemaal uitgelopen, want een groot deel van de tijd loop je onder de bomen. Héérlijk. In het water zwemmen een paar freshies. Nou ja zwemmen, ze liggen te dobberen, vermoedelijk tot ze een prooi ontdekken. Verder zijn er heel veel vogels en daar worden wij dan weer heel blij van. Op de weg terug kwamen we een gezinnetje tegen die een slang hadden gezien, maar helaas konden wij hem niet meer spotten.

Terug op de camping boeltje bij elkaar gepakt en zijn we doorgereden naar Tunnelcreek. Op de weg ernaar toe zaten steeds heel veel peaceful doves, een leuk klein duifje, die op het laatste moment wegvliegen. Wonderbaarlijk dat we er geen een geraakt hebben.

Tunnelcreek, that’s something special.  We zijn wel vaker in een grot geweest, maar hier moeten we zelf onze weg vinden door het water. Dus torch mee en waterbestendige schoenen aan. Dit is een avontuur op zich. Sommige stukken door zand en over rotsen dan weer door het water. De bats hangen boven ons aan de rotswand. Aan het einde konden we eruit om nog even een paar indigenous rotstekeningen te bewonderen, al konden wij er niet veel van maken. Vervolgens dezelfde weg weer terug, maar ja dat loopt altijd anders. We kwamen dus per abuis in een wat dieper stuk water terecht en werden tot bijna aan het middel nat. Ach nou ja, we hebben alles bij ons😅.

Daarna zijn we doorgereden naar Derby. Een klein plaatsje aan het einde van de Gibb. De laatste 125 km gingen over asfalt, dus dat schoot mooi op. Weliswaar is het stoere er nu wel vanaf, maar ach hier valt verder weinig meer te beleven.  Wel zie je nog vele macabere zwarte takkenbossen langs de weg van de verbrandingen. Het blijft een akelig gezicht maar zorgt ervoor dat je geen grote branden krijgt.

In Derby wat boodschappen gedaan en de camping opgezocht. Een vriendelijke dame wees ons op een art gallery omdat we nogal geïnteresseerd zijn in de kunst van het boab vruchten bewerken. Maar eerst naar de Jetty (pier) voor een andere bijzonderheid; hier vind je het grootste verschil tussen eb en vloed van Australië. In Darwin kan het verschil 8 meter zijn, maar hier wel meer dan 11 meter. En laat het nou net vloed zijn geweest. Maar ja dan moeten we ook weten hoe het bij eb is, dus de volgende ochtend nog maar eens heen gereden. Het verschil is inderdaad aanzienlijk.

Op de camping eerste de boel maar eens onderhanden genomen om van het vele rode zand af te geraken. Het zit overal, in het beddengoed, in de kastjes, in de lockers buitenom. Benieuwd hoelang we dit een beetje schoon kunnen houden. Want dirtroads vind je hier overal.

We zijn nog even bij de galerie langs gegaan, maar helaas deze was gesloten. Maandag natuurlijk🤪. Op advies van een werknemer bij de visitors office nog doorgereden naar een andere galerie, maar ook deze was gesloten. Geen mooie boab kunstwerken van Claude helaas. 

Door naar Broome, voor een wat langere stop.  Eerst nog wat shopping gedaan en daarna de Cable Beach Caravan Park opgezocht. Volgens velen een geweldige camping, het ziet er ook allemaal netjes en schoon uit. Maar we zijn inmiddels verknocht aan de natuurcampings en blijven dan ook maar 1 nachtje om alles nog even bij te werken.

Even een beetje sightseeing van Broome. We zijn rondgereden en kwamen bij Gantheaume point met een vuurtoren van simpel metalen balken. Er bleek een klein feestje gaande, maar dat was geen probleem om even rond te kijken. De rotsen hier blijken dinosaurus restanten te bevatten. Wij hebben ze helaas niet gezien, kwamen er ook te laat achter. Maar even zo goed was het er prachtig met een mooi uitzicht op Cable Beach. Daarna door naar een van de punten waar we de maan kunnen op zien komen. Dat duurt weliswaar nog even, zo rond half acht, maar je moet altijd even zoeken. En inderdaad zoeken werd het. Broome ligt eigenlijk op een soort van schiereiland. Wij zitten aan de westkant op de camping en aan de oostkant komt de maan op. Dat stuk is grotendeels bedekt met mangrove bossen. Je kunt dan wel de maan zien, maar niet the staircase to the moon, want daarvoor heb je water nodig. De camper ergens geparkeerd en dan maar aan de wandel. Uiteindelijk zagen we in de verte een pier vanwaar je het natuurfenomeen kunt bewonderen.  Bij Matso’s even heerlijke chickenwings gegeten en om 7.00 pm zaten we te wachten op een grasveldje (zowaar) voor dit wonder. Met op de achtergrondmuziek van een 2-persoons ensemble werd het een bijzonder event.

Na een onrustige nacht (camping ligt aan een drukke weg) nog snel wat gewassen en geschreven om daarna een stukje door te rijden langs de kust naar het noorden richting Cape Leveque.

Accomodaties:

Wunaamin Miliwundi Ranges Conservation Park - Silent Grove 

Windjana Gorge National Park

Derby - Kimberley Entrance Caravan Park

Broome - Cable Beach Caravan Park

Broome - Quondong beach 

Foto’s

6 Reacties

  1. Fien van Herwaarden:
    13 september 2022
    Echt mooi beschreven,ik geniet zo met jullie mee💕
  2. Peter en Jolanda:
    14 september 2022
    Opgewonden meiden. Ik dacht...nou komt het....en erg heet. 35 gr. Phoe..Hier nu lekker koel. Ik zit ff buiten.
  3. Cary Olinga:
    18 september 2022
    Tja, waar jij het heet van krijgt....😂
  4. Peter en Jolanda:
    21 september 2022
    Boven de 20 gr.
  5. Louwina:
    28 september 2022
    Het heeft even geduurd om het verder te lezen, maar het blijft leuk om te lezen en de foto's te zien,😘
  6. Klaas en Diana:
    30 september 2022
    Prachtige foto’s, mooi verhaal. Het geeft een goed beeld (denk ik). Je schrijft het zo realistisch zodat ik de stof en hitte kan voelen.