Haere rā Aotearoa

De laatste uurtjes op het Zuidereiland hebben we rustig doorgebracht. Auto inleveren en dan wachten tot de ferry vertrekt. We varen op het grootste schip de Kaitaki in drie-en-een-half uur naar Wellington door de Cook Strait. Een mooie tocht door de Sounds en vervolgens de zeestraat over naar de baai van Wellington, Whangaumu Bay. Halverwege worden de golven wat hoger doordat we de zeestraat oversteken, maar dat hadden we wel verwacht.

Aangekomen in de ferryterminal van Wellington blijkt het een drukte van belang. Je merkt nu echt dat kerst voor de deur staat. Veel mensen worden door grote groepen familie/vrienden afgehaald en dat brengt veel levendigheid met zich mee. Maar al wachtende op de bagage kunnen we de huurauto regelen en voor we het weten zitten we op de Highway 1. We blijven niet in Wellington maar rijden meteen door naar Levin, waar we de nacht zullen doorbrengen. Het begin van de rit gaat voornamelijk door stedelijk gebied. Niet echt interessant dus en blij dat we dit al gehad hebben.

De volgende ochtend rijden we wel door een prachtig gebied. Allereerst door de Desert dat grenst aan het Tangariro NP, het vulkanengebied. Het is geen zandwoestijn maar een hoogvlakte vol pollen berggras. Jammer genoeg zien we weinig van de Tangariro en de andere kraters door laaghangende bewolking, mist en regen. Helaas, het weer heb je nu eenmaal niet in de hand. Misschien dat we dan toch nog maar eens terug moeten komen.

Taupo is een gezellig plaatsje dat aan het grootste meer, Lake Taupo of beter gezegd Taupo Moana, van Nieuw-Zeeland ligt.

Inmiddels zitten we al bij de familie in Auckland. De reis vanuit Taupo verliep zeer spoedig. Eerst hebben we nog een bezoekje gebracht aan de Hukafalls, waar we nog een leuke wandeling hebben gemaakt. Vervolgens zijn we door gereden naar Auckland. In eerste instantie nog door een prachtig geiser-gebied maar allengs werd het meer stedelijk.

Nicht Hester woont met haar man Ian echter op een mooi plekje in Red Beach met uitzicht over de baai en het estuarium.  De volgende dag heeft Danny even heerlijk kunnen trainen en hebben we later nog een mooie wandeling over het strand gemaakt naar Eaves Scenic Reserve. ’s Middags naar nicht Lotty en man Rob voor een Christmas Diner en Secret Santa met tante Lies en oom Herman en nog een achterneef en achternichtjes met aanhang. We hebben een zeer gezellige kerstavond gehad. Jammer dat we dan al weer zo snel afscheid moeten nemen. Gelukkig komt een aantal de volgende dag nog weer naar Hester. Dezelfde avond zijn we nog naar een straatje gereden waar het een drukte van belang was. Vrijwel alle buren blijken al jaren hun straat te versieren met kerstverlichting. Prachtig. Daar kunnen wij nog wat van leren. Het was tevens de laatste avond dat ze de verlichting aan deden. De volgende dag is het kerst en omdat er zoveel kijkers op af komen willen ze dan toch graag een beetje rust. Kan ik me goed voorstellen.

De laatste dag in Nieuw-Zeeland breekt veel te snel aan. We maken met zijn vieren een leuke dagtrip naar Tiritiri Matangi, een klein eilandje voor de kust van Auckland dat een aantal jaren geleden omgedoopt is tot natuurreservaat. Hierdoor zijn hier veel vogels als de Tui, Saddleback en Pokeko, maar ook vele andere dieren en planten te vinden. Zo zagen wij een Weta, dankzij een van de vrijwilligsters die mensen rondleiden.  Dat is een soort krekel van ca. 20 cm die we slapende aantroffen tussen de takken van een boom. Je hebt er wel een goed oog voor nodig om ze vinden hoor.

Het was een prachtige afsluiter van een geweldige rondreis door Down Under. En ook al hebben we de afgelopen maanden veel gezien en gedaan er blijft nog genoeg over om te ontdekken.

De terugreis verliep zeer voorspoedig èn vertrokken wij bij zonsopkomst uit Meppel nu komen we aan bij zonsopkomst. Fijn om weer thuis te zijn.

Op het Noordereiland hebben we ongeveer 800 km gereden.