Breath-taking GOR

Hamilton hebben we al weer achter ons gelaten en we zijn richting de kust gereden om de Great Ocean Road (GOR) te gaan beleven. In ieder geval eerst een deel tot aan Apollo Bay waar we 2 nachten zullen verblijven.

Aangekomen in Warrnambool vonden we het tijd voor een kopje koffie. Bij het plaatselijke VVV daarom maar eens even gestopt. Tot onze grote verrassing keken we vanaf de parkeerplek uit over een idyllisch dorpje uit vervlogen jaren. Daar moeten we natuurlijk het onze van weten. Het bleek om Flagstaff Hill te gaan. Een dorpje dat de tijd weer geeft van de eerste schepen die vanuit Engeland naar Australië voeren. In de plaatselijke horeca werden we ontvangen door een barjuffrouw in de kleding van toen, voor een kop koffie uit een, dat dan weer wel, moderne machine. In het pand van de ‘dressmaker’ zat een dame in klederdracht kleding uit die tijd te naaien op een trapnaaimachine. Dat doet dan weer denken aan de jaren 60 toen onze ouders nog op een dergelijke machine kleding voor ons in elkaar naaiden, maar die was dan toch weer moderner dan deze. Prachtig om te zien.  Het hele dorpje is goed nagebouwd en als je in dat soort kleding rond zou lopen waan je je echt weer in die tijd.                          Heel leuk was ook een filmpje dat we konden bekijken. Levende personen geplaatst in een tekening werden hierin getoond om zo het verhaal van de overtocht te vertellen. Flagstaff Hill werd ook gebruikt ten tijde van de krimoorlog (1853-1856 voor de geschiedenis freaken onder ons) omdat ze bang waren voor een aanval van de Russen. Wij hebben Australië nooit gezien als een land dat oorlog heeft gevoerd, maar niets blijkt dus minder waar.

We kregen ook nog uitleg van een dame die vertelde over de Maremma Guardian Dogs die op het park wonen. Zij zijn daar eigenlijk ter bescherming van de pinguïns die leven op het Middle Island, aan de andere kant van de baai. Deze kolonie van pinguïns werd bedreigd door vossen, waardoor het er heel rap minder werden. Door deze honden daar te laten durfden de vossen niet meer te komen en groeide de kolonie weer. Helaas mogen we er geen kijkje nemen, omdat ze het inmiddels tot beschermd gebied hebben verklaard.

Vervolgens de GOR weer verder vervolgd en tijdens de rit een aantal stops gemaakt om even van het uitzicht te genieten, zoals bij Bay of Islands, de Grotto en natuurlijk niet te vergeten de 12 Apostelen. Deze hele kustlijn bestaat uit kalkzandsteen en kalft daardoor behoorlijk af. Hierdoor zijn dan wel weer mooie formaties ontstaan, al is de vraag hoe lang dat nog stand zal houden.  De 12 Apostelen (inmiddels zijn het er nog 8 en het zijn er trouwens ook nooit 12 geweest) bleek favoriet bij vele toeristen. Vermoedelijk was zo’n 90% wel van Aziatische afkomst. En was het overal tot nu toe redelijk rustig, nu kwamen we horden mensen tegen, want het bleek ook nog eens schoolvakantie te zijn.

Via dezelfde parkeerplaats als van de 12 Apostelen konden we nog een leuke wandeling maken naar Gibsons steps. Deze lange trap leidt  je naar beneden langs de kliff naar het strand waar we even heerlijk hebben zitten genieten. Het was een zonnige dag, al was het in de schaduw best wel aardig fris. Maar lekker genoeg om dingen te ondernemen. De temperatuur loopt nog niet hard op zo’n 13 graden gemiddeld en ‘s nachts ronduit koud. Maar als de zon eenmaal begint te schijnen is het vrij snel warm.

In Port Campbell hebben we geluncht en zo waar aan de baai. Het kan dus wel. Al moet ik bekennen dat er nog wel een parkeerplaats tussen zat. Nou ja, een mens kan ook niet alles hebben.

Daarna verder naar Apollo Bay, een modern toeristendorpje. En dat merk je wel. Het is hier veel drukker, mooier en actiever dan in de andere plaatsjes waar we tot nu toe zaten. Ons hotel de Sandpiper is dat ook. En om heel eerlijk te zijn is dat wel een verademing na onze vorige accommodatie in Hamilton.

Van hieruit kunnen we weer allerlei tripjes ondernemen, dus vandaag in verband met de voorspelde regen eerst maar eens naar Maits Rest in het Cape Otway NP voor een wandeling door het regenwoud.                                                                            Prachtig. Varens van wel meer dan 2 meter hoog en dan heb ik de bladeren nog niet meegerekend. Het was misschien geen lange wandeling maar wel een absolute must.

Omdat het nog redelijk droog bleef zijn we alsnog doorgereden naar de Cape Otway Lighthouse.  Daar ook nog een interessante uitleg over bushtucker gehad, door een zeer enthousiaste man. Veel gewassen die je kunt eten zijn in een ander stadium voor allerlei kwaaltjes te gebruiken. Zo blijkt dat een gewas met blad in de vorm van een nier voor goedwerkende nieren te zijn, een plant met blad in de vorm van een hart voor je hart en de walnoot….!? En wisten jullie dat de Aboriginals al aan anticonceptie deden voor wij er überhaupt van hadden gehoord? De vrouwen aten bepaalde bessen voor een zekere periode en raakten niet zwanger. En dat dus al duizenden jaren lang.

Onderweg by the way nog een paar koala’s in hun eigen habitat gespot. Hè hè eindelijk!

Daar het vervolgens begon te regenen teruggereden naar ons hotel om even lekker te relaxen. Dat moet zo nu en dan ook gebeuren.                                                          Wat trouwens bijzonder is om te vermelden is dat de laatste hotels naast een koelkast een magnetron en wat servies en bestek leveren met daarbij een theedoek. Haha. Je kunt niet je eigen potje koken, maar in je eigen ontbijt voorzien lukt heel goed.

’s Avonds heerlijk gegeten bij the Vista, een visrestaurant en dan ben je bij ons altijd aan het goede adres. Maar de komende dagen gaan we het toch maar wat rustiger aan doen. Want de kilo’s zitten er anders zo weer aan.

Gisteren naar Geelong gereden voor een laatste overnachting eer we in Melbourne aankomen. We zijn nog wel van de route afgeweken om de Erskine Falls te bekijken. Een van de mooiere watervallen in het Cape Otway NP. Het pad  er naar toe was al geweldig. En ook hier weer behoorlijk wat traptreden meegepakt.

Vandaag dus naar Melbourne om de auto in te leveren en dat moest al op tijd. Het was lekker rustig op de weg want vandaag is tot ‘Public Holiday’ uitgeroepen. Dit omdat morgen de 'Grandfinal' in de AFL footy-league wordt gespeeld en de Richmond Tigers (hier uit Melbourne) tegen de Adelaide Crows moeten spelen. Je houdt het toch niet voor mogelijk. Je kan overal wel een feestdag van maken.

Het is wel een hele overgang van de rust in de Nationale Parken naar de grote stad. Alleen al het feit dat ze hier overal met de weg bezig zijn. Eer wij ons hotel en vervolgens het vliegveld hadden bereikt hebben we heel wat omzwervingen gemaakt. Maar morgen vliegen we door naar Tasmanie. Daar hebben we heel veel zin in. Al geloof ik dat daar nog kans op sneeuw is. Dus we zijn benieuwd. In plaats van voorjaar eerst maar vroeg de winter in??

In de tijd dat we nu proberen om wat foto’s te uploaden, zitten we naar pianogepingel te luisteren. Onze kamer bevindt zich onder een conventiecentrum dat volgens ons meer gebruikt wordt als veredelde sportzaal, waar nu dus vermoedelijk balletles wordt gegeven. De hele middag lang al. Grrr!!

Totaal aantal gereden km’s van Adelaide naar Melbourne = 2216 km