Land of the giants

Vanmorgen via Hillview road gereden om nog even te kunnen genieten van het uitzicht bij de lookout over de beide oceanen en de Blackwood en Scottriver. Vlak bij het eind kwamen we op een gravelroad terecht en daar mogen we niet rijden van het autoverhuurbedrijf. Jammer, dan maar weer terug. Via Augusta blijken we deze lookout echter ook te kunnen bereiken.  Aan het eind was het toch nog een stukje dirt-road, maar vooruit. Heel voorzichtig zijn we naar boven gereden en gelukkig kwamen we geen andere auto’s tegen. Inderdaad een mooi punt om de gehele omgeving te zien, ware het niet dat de oceanen in een lichte mist verdwenen. Daarna echt op naar Pemberton, waar we twee nachten zullen blijven.

Helaas waren we een benzinepomp voorbij gereden, waar we koffie hadden kunnen halen en dan zul je altijd zien dat de volgende gesloten is. Helaas is er hier weinig te vinden. Pas in het dorpje Nannup konden we een adresje vinden voor koffie. Hiervoor hebben we wel een stukje omgereden, maar omdat de afstanden vandaag niet zo groot zijn kon dat makkelijk.

Langs de weg zie je soms opmerkelijke zaken, zoals een bordje: Poison Swamp Road en daarnaast een bordje over bootje varen. Zeer bijzonder. Ook een groepje emoe’s maakt ons weer enthousiast.  De omgeving is inmiddels overweldigend geworden: enorme bossen afgewisseld met grote naaldbomen, landerijen en vervolgens met grote Karri’s. Het landschap waar we nu inrijden is het enige gebied in Australië, waar deze enorme bomen groeien. Op een klein stukje bij Margaret River na dan.  Op google maps, die ik via de telefoon op het display van de auto kan zien (al is dat zonder namen want ik heb geen telefoonverbinding) zien we alleen een lange gele weg met waar we zitten. Verder is er gewoon niets tot we bij een dorpje komen🤔 Zo’n 20 km voor Pemberton volgen we de afslag naar het Greater Beedelup NP. Hier maken we een prachtige wandeling tussen de majestueuze Karri’s, the Walk through tree. Maar het blijkt niet alleen een wandeling tussen deze giganten te zijn. Kijk maar eens op de foto. Terug bij het beginpunt dalen we nog even af naar de Beedelup Falls. Een mooie waterval met, ja hoor daar is ie weer, een swinging bridge.  Altijd leuk.

Begin van de middag zijn we in Pemberton en gaan we ons voorbereiden op wat we morgen gaan doen. Na een klein wandelingetje rondom ons motel hebben we al snel in de gaten dat we de volgende dag lopend naar ons doel kunnen. Kijk dat is nu weer mooi meegenomen. 

Nederlands weer bestaat niet blijkt maar eens. In de loop van de avond begint het flink te regenen en het houdt maar niet op. Kletterend valt het op het dak, dat van golfplaten is gemaakt. We mogen ons in de handen knijpen dat het niet de regenval mis zoals in het oosten van het land. De overstromingen daar zijn gigantisch en veel mensen moeten hun huis verlaten. Grote delen van het land staan onder water. Danny’s nicht Hilda, die aan de Murray river woont, moet zich nu ook zorgen maken. Er staat al een aantal centimeters water in de garage. Gelukkig worden er zandzakken aangedragen om erger te voorkomen.

De volgende ochtend besluiten we om met het trammetje mee te gaan die ons door het Karri woud leidt. Bij een leuke waterval kunnen we uitstappen om de benen te strekken. 

Na ruim een uur zijn we weer terug en gaan we op zoek naar wat we ’s avonds zullen eten. Veel is in de avonduren gesloten, daarom besluiten we, net als de dag ervoor, om een maaltijd bij de bakker te halen😂. Inderdaad de bakkers hier zijn van meer markten thuis. Na de lunch gaan we op pad naar de Gloucester Tree, een hele bijzondere Karri. Helaas kunnen we hem niet beklimmen, hij is gesloten voor onderhoud. Maar niet iedereen is daar rouwig om😂. Wil je meer weten kijk dan maar naar de foto’s. 

Het was trouwens een erg mooie wandeling om daar te komen en we konden nog een extra loopje (rondje) doen: Karrie Views. Het begint echter al wat te sputteren en even later valt het met bakken naar beneden. Gelukkig kunnen we schuilen in, ja wel, een Karri, maar na bijna twintig minuten, hoe romantisch ook, zijn we dat ook wel zat en lopen we toch maar door. Als verzopen katten komen we weer terug. Hopelijk is morgen weer alles droog, want de temperaturen zijn niet zodanig dat we in de korte broek verder kunnen.  En verwarming kennen ze hier ook niet dat zie je sowieso weinig hier. Als je het warm wilt krijgen moet je de airconditioning aanzetten. De airco op onze kamer lijkt aardig stoffig en durven we daarom alleen al niet aan te zetten.  De rest van de dag moeten we dus maar op onze kamer doorbrengen en hopen dat het morgen wat opklaart.

Accommodatie:

Pemberton – Gloucester Motel Pemberton Manjimup